integreren...

Het heeft even geduurd, maar hier is dan weer het langverwachtte vervolg van mijn avonturen in St. Petersburg.

Ik zal maar meteen beginnen met het feit dat het nog altijd niet helemaal klinkt tussen mij en het Russische volk. Ik ben opnieuw gerold (ik wilde de deur van het metrostation inlopen en op het moment dat ik mijn hand uit m´n zak haal waar mijn portemonnee in zat, was ik omringd door 6 mannen en voelde ik dat mijn portemonnee uit mijn zak werd gehaald). Verschillende mensen zagen het gebeuren en eentje kwam later mijn portemonnee terugbrengen. Deze lag op de grond van het metrostation met alles behalve mijn geld er nog in.
En later werd ik in de metro nog een keer uitgebreid behekst door een vrouwtje waarbij een aantal draadjes in haar bovenkamer waren doorgebrand…
Al met al integreer ik hier dus niet echt gemakkelijk ik krijg ik steeds meer het gevoel dat ik blij ben als ik hier straks weg kan. Dit neemt natuurlijk niet weg dat St. Petersburg een hele mooie stad is en dat ik hier echt veel meer leuke dan negatieve dingen meemaak!

Met ons onderzoek loopt het nog steeds niet storm maar we komen wel vooruit. Voor de Pasen hadden we een deel naar Nederland gestuurd voor feedback. Dit gaf ons een paar dagen rust. Dit kwam wel goed uit want 2 vriendinnen van Suus kwamen een week langs en nu hadden we tijd zat om met hen dingen te ondernemen. Het was echt een hele gezellige week die is omgevlogen! De 2 dames zijn inmiddels doorgegaan naar Moskou en wij kunnen weer vol frisse tegenzin verder gaan werken want we hebben feedback en nog een hoop te doen.

Zo zijn we 2 weken geleden met 9 mensen van het instituut een weekend naar het `echte Rusland´ gegaan. St. Petersburg is de 4 na grootste stad van Europa (5.000.000 inwoners) en toch al behoorlijk westers. Het dorp waar wij naartoe gingen ligt 5 uur bij ons vandaan, heeft 200.000 inwoners en het is er heerlijk rustig en de lucht is schoon. Het dorp was omringd door tal van kleine kerken dus we konden genoeg gaan bekijken.
Onderweg hiernaar toe zag ik wel veel dingen die leken op de dingen die ik in China had gezien. De wegen waren heel slecht (in 5 uur hebben we ongeveer 250 km. afgelegd), overal was de berm bezaaid met zwerfafval en de huizen en dorpjes waar we langsreden waren alles behalve ontwikkelt. Opnieuw werd duidelijk hoe groot de verschillen tussen arm en rijk in een land kunnen zijn. In China zat al het geld van het land in Beijing, Shanghai en Hong Kong, in Rusland zit al het geld in Moskou en St. Petersburg.
De dag erna gingen we door naar 2 andere dorpjes die ernaast lagen. Dit lag op 3 km. van de grens met Estland. Het ene dorp had 650 inwoners en een reusachtig fort. Het andere bestond voor het grootste deel uit een klooster. Binnen de muren van dit klooster leefden nog mensen en waren schooljes en winkeltjes. Op het moment dat wij aankwamen was net een mis afgelopen. De deuren van de kerk openden, veel gelovigen wachtten vol spanning en toen kwamen 10 of 12 orthodoxe priesters naar buiten die allemaal in zichzelf mompelden. Alle gelovigen volgden hen een smal pad af naar een ander klooster waar iedereen weer naar binnen ging.
Het was best vreemd om te zien hoe dat die kleine gemeenschap zo hecht kan zijn en zo strikt volgens bepaalde regels kan leven. Aan de ene kant heb ik hier wel heel veel respect voor maar aan de andere kant denk ik dat het behoorlijk bekrompen is want je mist zoveel dingen van het leven die er in mijn ogen veel meer toe doen…
Als passend einde voor dit avontuur zaten hadden we treinkaartjes voor de terugreis gekocht voor maandagmorgen 02.55 uur. we zouden dan om 08.08 uur in St. Petersburg zijn zodat we toch nog gewoon naar het instituut zouden kunnen. (We zijn nog wel op het instituut geweest, waren zelf behoorlijk actief maar om 19.00 uur ging toch echt het lampje uit).

Ik ben niet echt een fan van Amerika. Afgelopen weekend was er een feestje op het Amerikaanse consulaat en dit was volgens een van de Amerikanen van ons instituut echt heel leuk. Je moest er wel op tijd zijn want het duurt even voordat je binnen bent.
Nou, het duurde bijna anderhalf uur om binnen te komen…
Eerst moest je buiten je paspoort inleveren. Deze werd gekopieerd en nagetrokken. Daarna mocht je een voor een naar binnen waar je door een soort van vliegveldbeveiliging heen ging en daarna moest je nog eens je camera (als je die bij je had) inleveren. Dit heeft mijn vooroordelen over het land maar weer eens bevestigd.
Verder klaagt iedereen altijd dat Nederlanders zo gierig zijn, nou dat vind ik van Amerikanen ook. Het feestje begon om 21.00 uur en tot 22.00 uur was er gratis wodka. Maar omdat de iedereen zolang buiten moest wachten, konden er maar heeeeeeel weinig mensen van genieten. Maar met feestje op zich was niks mis.

That´s all for now, ik zal proberen om mijn volgende verhaal iets sneller te publiceren ;-)